CK CX MMXXII
Op de dag dat Puck Pieterse, 19 jaar, wereldkampioen veldrijden U23 wordt in Fayetteville ( VS ) rijden wij op een droog en zonnig WVA-parkoers ons clubkampioenschap veldrijden. In 2020, het laatste verreden clubkampioenschap, streden Rinus en ik de hele wedstrijd wiel aan wiel om de felbegeerde trui.
Op mijn tegenstanders-lijstje van dit jaar staan: Dirk Gerritsen, hij rijdt een ijzersterke serie in de ACC, trapt door en hij heeft er weer twee jaar stuur- en wedstrijdervaring bij. Hugo, strijdlust pur sang, eentje die er vol in gaat en soms is dat genoeg voor een mooie klassering. Dan Tim Schipper; Tim rijdt in de ACC U45 klasse, de meesten van ons 45+ zien hem nooit rijden maar zijn rondetijden lijken niet goed genoeg voor het podium vandaag. Rinus, eigenlijk hors categorie, altijd opschrijven op de favorietenlijst. Hij is vanmorgen de kersverse Ulysses master kampioen veldrijden geworden en mikt op een dubbelslag. Drie namen voor het podium; Rinus, Hugo en Dirk met mij erbij vier. Dat wordt dringen. Het wordt koers!
De voorbereidingen voor deze wedstrijd waarvan je niet zeker wist dat ie zou komen beginnen ergens in oktober. Fietsmaat Jasper Spiering zet de lijnen uit; de opbouw met gerichte trainingen, ACC wedstrijdjes en testjes. Elke week sleutelen en tunen aan de crosser. Net als in 2020. Ik train door ook als de ACC in december plotseling stopt. Dat zijn de lastigste weken. Lastig omdat er geen wedstrijddag bekend is en ik heb zo’n mikpunt nodig. Jasper coacht me er doorheen.
Er staan 22 Trappisten aan de start 5 meer dan in 2020. Veel bekende gezichten van de ACC maar ook een paar nieuwe; Jack doet mee! Kan Jack zijn power van de weg en het ijs hier ook kwijt? Jesse Klein! Zoon van Bas. Wat kan een ervaren cat. 7 renner van 13 jaar? Geen idee. Ook aan de start Rick van Nunen op de MTB. Ik herken hem niet door de bril en buff.
De start: Jesse sprint soepel als eerste de kleistrook op en houdt de kop voor een ronde vast. Hugo, Rinus en ik volgen. Hugo neemt dapper over in ronde twee. Het tempo is prima maar Tim en Dirk sluiten aan. Het moet harder. In ronde vier duik ik als eerste van het asfalt de kleistrook op. Nu aanzetten, er valt een gat, ik kan nu mijn eigen lijnen rijden en flink aanzetten waar dat moet. In ronde vijf komen Rinus, Tim en de inmiddels opgeschoven Rick toch wat dichterbij. Ronde 6 moet foutloos en hard. Pas op de strook langs de Ringvaart weet ik dat ze me niet meer terug gaan pakken. Op Kristels prachtige foto zie je de achtervolgers sprinten. Rick wint die sprint. Tim trekt zichzelf in stukken en duwt Rinus van het podium. Ik mag me weer een jaar clubkampioen veldrijden noemen en ik ben daar heel blij mee. FC Trappist bedankt!
Clubkampioenschap cross FC Trappist
Zondag 31 januari 2022
