De inzet van de laatste staat gelijk aan de roem van de eerste…
Dat zei Henk Kroes, voorzitter van de Elfstedenvereniging me, toen ik hem op 4 januari 1997, kwartier voor middernacht om z’n nek vloog. Zijn mooiste moment was het…dat iemand als een zak aardappelen in z’n armen viel, volledig kapot. Mijn zwaarste sportdag ooit kreeg door deze aandacht extra glans… wat een dag…
Ik moest er afgelopen woensdag aan terugdenken. Met 12 man bij de A, met twee oude toproeiers, van begin dertig in de kracht van hun leven als introducees. Het ging hard, heel hard, voor mij dan. Ja ik ben geen echte A-renner, maar vind het wel gaaf om maximaal te rijden. Iets veiliger dan in de drukke B, en altijd proberen in de top 10 te rijden. Als er er 11 of 12 meedoen… voor mij nog een hele klus.
Joris en Koen Maarleveld, weer twee broers. Elke keer die demarrerende van Straten broers, dan Ard, dan Ruud. Koers hard makend. Mijn waardering voor hun is groot, ze rijden er altijd voor. En af en toe vervloek ik ze…
Vorige week opeens een broer van Kniep. Tim, ook in z’n eentje al niet de minste, die ook altijd verschrikkelijk hard wegrijdt nam z’n broer mee naar naar mijn Zandvoort. Jeroen Kniep presteerde het in de harde wind om ronden lang vooruit te rijden. Om jaloers van te worden, zoveel extra power. Maar Cisco was ongenadig. Tsja… een heer van dienst.
Weer broers, Koen en Joris, kwamen even overwaaien van hun club ‘de Amstel’ waar ze ook al kampioen zijn. Maar dat wist nog niemand. Maar ja, na 5 ronden waren ze met z’n tweeën los. En het resterende A pelotonnetje uitstekend samenwerkend erachteraan. Ivo Rigter eraf, Dirk Gerritsen eraf… en rondjes onder 4.20 of net erboven. Mijn 8-ronden Wheelerplanet record is verbroken. Man, wat was het zwaar om erbij te blijven. Zeker als Tomasz, de Poolse gast, de kop overneemt. Ik draaide niet mee… achteraan en vrijwel alle beurten laten lopen. Bram deed af en toe nog mee, dus het werk kwam aan op Hugo, Ard, Michel, een onvermoeibare Giel en Marthijn. Het werd me door sommige renners niet in dank afgenomen… scheld mij maar verrot hoor, ik kan ‘t hebben. Maar bij de A kennen ze mijn beperkingen over het algemeen wel. Ook al heb ik een nieuwe Aero racefiets en kan ik langere afstanden iets beter verteren, ik ging maximaal. Ik moest de keuze maken om er aan te blijven hangen. Ik moest denken aan Henk Kroes. Uiteindelijk is het prettig dat er genoeg deelnemers zijn om van te winnen. Als je graag als eerste over de streep wilt komen. Natuurlijk droom ik daar ook weleens van. Hoe mooi is dat…
Die broers wonnen, Koen en Joris… ik ben benieuwd of ze vaker komen. De battle met de van Straten brothers… het wordt voor mij linkeballen, daar ben ik dan maar winnaar in.
Johan
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.