Nagekomen verslag koppeltijdrit 14-4-2024 door Ivo
“Bloemen houden van mensen”. Die slogan blijkt dertig jaar dienst te hebben gedaan om de Nederlander in de buidel te doen tasten voor een bosje ruikers. Maar aan alles komt een eind, en ook deze pakkende tekst moest natuurlijk vervangen worden. Ze zou na dertig jaar trouwe dienst aan “glans en effect” verloren hebben. “Gek op bloemen” moest het worden, aldus het Bloemenbureau Holland. Op naar de volgende dertig jaar!
Beide slogans lijken niet helemaal van toepassing op wedstrijdrenners bij de Trappist. Want bloemen mogen misschien van mensen houden, als je telkens met een bos soortgenoten opgepropt in een stinkende rugzak, tussen de rugnummers, speldjes en reservebanden en zonder water naar een groepje mamils wordt gebracht, om na twee uur weer diezelfde marteling te moeten ondergaan in de rugzak van Cisco, Jack, Peter of Mart, dan houdt de liefde een keer op. En dan zwijg ik nog over de behandeling die de geknakte ruikers achter gesloten deuren ten deel valt. Het advies “schuin afsnijden en in koud water zetten” is nergens zinlozer gegeven dan op een woensdagavond op Wheelerplanet. “Gek op bloemen”… aan m’n hoela! En deze slogan heeft de leden van de wedstrijdcommissie ook niet kunnen verleiden tot royale uitgaven aan dit luxegoed. Sterker: het is zelfs het bestuur opgevallen dat de ‘prijs’ voor de winnaar de laatste tijd wel erg karig is. Ook de bloemen zelf hebben bij de Trappist zogezegd aan “glans en effect” verloren. ‘Het mag iets royaler’, was de boodschap van het bestuur. De commissieleden beloofden beterschap. Om deze snel daarom weer te vergeten…
“Kan jij nog even twee bosjes bijkopen, ik had even niet scherp dat een koppel uit twee deelnemers bestaat”, appte ik Hugo op de zaterdag voor de geplande koppeltijdrit. “Komt goed”, appte hij terug. Eenmaal op Wheelerplanet, leken Hugo en ondergetekende eerder te hebben ingetekend voor een wedstrijdje ‘wie koop het lulligste bosje’, dan een koppeltijdrit. Hugo presenteerde een ‘herfstfantasie’ van de benzinepomp, en ik tweemaal tien gele tulpen die hun groeispurt al achter de rug hadden.
Die wedstrijd zelf ging heel aardig. Na 3 buitenronden al spijt dat we ‘m niet toch op 15 buitenronden hadden bepaald. Binnensmonds vloekend dat we zo nodig de aankondiging in het clubblad moesten volgen, waar Johan (waarschijnlijk gewoon om te pesten) 20 buitenronden liet noteren. Door het wegvallen van koppel Cyril en Giel vanwege materiaalpech, werd het wederom een strijd tussen de broers Van Straten en koppel Bakker/Rigter. We noteerden over de 20 x 1,7 kilometer een tijd van 47:51; 29 seconden sneller dan de broers. Met genoegen ging de helft van de bloemen terug in de rugzak van Hugo en ondergetekende. En de bloemen zelf? Die waren allang blij dat ze niet weer met Jack of Cisco mee naar huis hoefden.
Ivo Rigter
