Verslag ARC Ulysses door Johan

Het Trappistshirt gaat in de prullenbak!

Dit wordt een positief verhaal, maak je geen zorgen. Ik heb gewonnen bij de A, een wereldbekerwedstrijd op circuit in Amsterdam Noord, van Ulysses. Een vermaarde club van o.a. grote meneer Rinus Cerfontain.

Mijn eerste winst bij de A, in het tweede seizoen als A-rijder, waar het meestal ploeteren is om in de top 10 te komen. Dat is bijzonder, hoe kan dat?

Nou, ik was niet helemaal fit uit een lang familiebezoek in Bonaire gekomen. Wel gefietst, maar ook wat kwalen van nierstenen, prostaat en luchtweginfectie van de airco… en ik kon bij terugkomst half mei, de eerste wedstrijden met pijn en moeite bijblijven. Ik ben maar een medische keuring en een fitheidstest gaan doen. Daar kwam niks bijzonders uit. Kerngezond (zeker na het uitplassen van een steen van 7mm) en geen klachten meer. Uit de cylcinglab test, kwam ik eruit als goeie toerfietser… en het advies was, ga eens trainen met Join. Want hier ga je nooit wedstrijden mee winnen…

Join, wat een opgave… rustdagen terwijl het prachtig fietsweer is, blokjes, versnellingen en die hartslag omhoog. Nee, dat was ook niet goed, ik moest een powermeter hebben, dat is pas nauwkeurig. Uiteindelijk een nieuwe fiets….een dikke Canyon Aero. Een €-uitgave die ik jaren geleden nooit voor mogelijk had gehouden. Maar ach, voorbeelden genoeg en ik wil niet de rijkste man van het kerkhof worden.

Trainen met Join, nogmaals een opgave, dat iemand zegt wat je moet doen, hoe je dat moet, zoek je maar uit. Op wattage rijden is een kunst op zich. En dan moet je een blokje rijden en dan sta je voor een rood licht, of de brug is open. Wat een gedoe. Soms rete-langzaam fietsen, dat je ingehaald wordt door e-bikers. Kortom, ff wennen, en volhouden. Maatje Fred Molenaar en Richard zijn ook gestart met Join, dus handig te overleggen, gedeelde smart….

Het ‘Joinen’ werkte voor het eerst in de 3-daagse in Sauerland. De Jagthausklim omhoog op m’n wattage, dat ging goed, zo goed, dat Mart Dominicus zelfs mijn handtekening vroeg.

Afijn, langzaam, en beetje bij beetje beter worden. Elke dag beter dan gisteren. Tot 2 september. Eigenlijk trainde ik om het Clubkampioenschap ‘vol’ te houden, vaak zijn er zulke sterke rijders bij (Cisco Pels, Jesse en Bas Klein, Kniep en Koen Polder zullen er wel zijn) en dan 2,5 uur, dus 100 kilometer, achter die verschroeiende demarrages van de broers van Straten…. Dus daar trainde ik voor.

De wedstrijd in Amsterdam Noord kwam helemaal niet goed uit. Ik had geen auto, maar wel de rugnummers en sleutels voor de jury, dus ik moest er heen. Ik maak er wel een trainingsritje van, dacht ik, want ik was gewaarschuwd, geen makkelijk rondje, viaduct en dan gelijk een bocht, dat moet je aandurven en een goede lijn kiezen. Niet voor beginners.

Zaterdagavond nog een fikse stapavond gehad, Café Thijssen, eten met veel wijn, Café Lowietje en met taxi s’nachts naar huis. De rustdag van Join kwam zondag als geroepen….Maar maandag, een afwijkende dag om te koersen bij Ulysses, was ook druk, even werken, en dan snel naar zoon Jelle, die naar de notaris moest en met zijn vriendin een mooi huis heeft gekocht in de Vechtstraat en de sleutel kreeg. Inspecties hier en daar en hup aan de champagne. Geen goeie voorbereiding, even snel een krentenbol, banaan en 2 bammetjes met pindakaas naar binnen en omkleden. Mijn vrouw had de fiets meegenomen met de auto. Shirt stuk, de rits brak en met geen mogelijkheid van McGyver te fiksen, dan maar in m’n zweethemd, het is gelukkig warm. Mijn nieuwe schoenen (Bont van www.reins.cc) aan, en op naar m’n trainingswedstrijdje, door de jungle van de stad, naar Noord pfffff.

Even oefenen met Marthijn en helaas een lage opkomst. A en B samen 20 man. Ik zit nog wat tips in me op te nemen van de vedette Jo Thewessem, die met Lucas al zoveel hebben meegemaakt… ik als debutant voel me nog steeds een nieuwkomer en soms een beginner. We besluiten A&B in 1 koers te rijden. De viaductbocht goed geoefend. Dus bij Rinus en Marthijn blijven. Leuk dat de mannen van de B ook de koers maakten. Ivo en Tim er vandoor. Natuurlijk wieltjesplakker en prijzenjager Peter Giljam en de immer sympathieke Frans trappen lekker mee. Soms wordt er na het viaductje gedemarreerd, Marthijn had het al gezegd… Hugo natuurlijk. Ard natuurlijk, Rinus natuurlijk, en ikzelf ging ook maar eens op avontuur. Zo ging het maar hard en zacht. De B-renners vielen stuk voor stuk om en de sprint ging tussen Ivo van H. en Peter G. Ivo de verdiende winnaar.

De A ging nog een kwartier door. Ik dacht, we gaan ‘t nog maar eens proberen. Misschien komt Bram Bruin, Dirk Gerritsen of Ivo Rigter er wel bij. De rest is de sprint-elite van de Trappist, dus dat wordt hooguit een 5^e plaats. Ik voelde me best goed eigenlijk. Dus 2 rondjes op kop en 50 meter voor het peloton, meer kreeg ik niet. Dus ik gaf het maar op. Totdat Hugo me voorbij kwam stuiven. Ik in het wiel, maar het peloton weer compleet en ik kwam ongewild weer op kop. Nog 700 meter… ik reed 10 meter los en ging wat gas geven, keek even om en er kwam niemand. Toen volle bak de laatste bocht in, ik had best een gaatje. Aan het einde van de bocht vloog ik bijna van mijn fiets af, omdat ik de bocht doortrapte en mijn trapper de grond raakte, ik schoot omhoog, maar ‘zonder erg’, nu sprinten, 350 meter zei Marthijn…. Dat is eigenlijk lang, niet omkijken, alles geven, het bleef stil achter me… zo, he, tjonge, het kan niet waar zijn, winnen bij de A.

Waar kwam het nu door? Pindakaas, nieuw schoenen, Join, avondje stappen, nieuwe fiets, powermeter, of mijn kapotte shirt en mijn zweethemd?

Volgende week het clubkampioenschap… dan kan ik een nieuw shirt winnen… het lag aan m’n shirt, natuurlijk, dus gauw weer naar de underdog positie.

Johan van Marle