Verslag individuele tijdrit 15 juni 2024 door Ivo
De meeste wedstrijdfietsers zijn materiaalfreaks; dat is algemeen bekend. Mijzelf beschouw ik echter als redelijk spaarzaam en sober wat dit betreft. Ik heb een wegfiets met velgremmen, en ik koop altijd tweedehands. Het zijn vooral de benen die het moeten doen.
Toch bekruipt mij eens per jaar een geweldige obsessie en loop ik dagen met een onuitdrijfbare duivelsstem in mijn hoofd: ‘voor deze wedstrijd MOET ik snellere/lichtere wielen/ een aerodynamisch stuur/ een veel snellere helm hebben, anders kan ik een goede uitslag wel vergeten.’
Zo werd ik in aanloop naar de Ardenner-3-daagse vorig jaar geteisterd door de gedachte aan ‘klimwielen’. Met een echt lichte wielset zou ik bergop iedereen eraf rijden en de gele trui naar huis brengen. Het liep anders. Op Marktplaats zag ik een mooi setje in Groningen. “ik haal ze over een week wel op”, berichtte ik de verkoper, want ik moest daar dan toch zijn voor mijn werk. “Ik kan ze ook opsturen, dan zitten ze over 2 dagen onder je fiets”. Zo veel verleiding kon ik niet aan. “Top!” Eindstand: wel betaald, geen wielen. De 3-daagse werd gewonnen door Jan Bernardt. Op de goedkoopste alu-racer van het peloton.
Dit jaar was ik wederom gebrand op het winnen van de tijdritbeker. Helaas leek er wederom maar één andere geïnteresseerd te zijn in deze prijs: Ruud van Straten. Die schoot het tijdrijseizoen meteen goed uit de startblokken door met overmacht de proloog bij de openingswedstrijd te winnen. In aanloop naar de proloog bij het omnium op 9 juni en de individuele tijdrit de week erop, ontstond een nieuwe obsessie: ‘ik MOET een dicht achterwiel!’ Via marktplaats kwam ik er niet zo snel uit, maar Peter Giljam was zo aardig om mij voor de proloog zijn wiel uit te lenen. “Ik moet ‘m wel voor de individuele tijdrit terug, want dan rijd ik er zelf mee.” Prima, dat gaf mij voldoende tijd om verder te zoeken. Mooi setje in Nijverdal (te ver), super ffd disc in Sittard (te ver en te duur), of toch maar huren bij wiel-rent (niet mogelijk)? Ik kreeg het niet voor elkaar. Dus op de dag zelf stond ik gevoelsmatig met lege handen; zonder dicht achterwiel. Echter bleek de concurrentie gedecimeerd: Ruud deed niet mee, Jack is nog herstellende, en de rest…tja. Die had het met een dicht achterwiel niet beter gedaan, want het waaide zo hard, dat ze van hun (nog) hogere velgen alleen maar nadeel bleken te hebben. En zo werd een overwinning mogelijk zonder het daarvoor absoluut noodzakelijke materiaal. Wat een wonder!
Ivo Rigter
