Verslag Koers DTS 20 April 2024
DTS was vorig jaar de plaats van een hele vieze koers. Allen zagen we zwart en modderig na een koers door de regen op een modderig circuit, maar wel een leuk circuit. Dus dit jaar weer richting Zaandam gegaan om via een file aan auto’s en fietsen (Ronde van Noord-Holland!) de rust van de DTS-kantine en parkoers te ontdekken. Met 6 A-rijders en 11 B-rijders besloot Hugo om een knuppel in de B-koers te gooien door een gezamenlijke start te proclameren. Dat klinkt namelijk knus, maar niet voor diegenen aan de achterkant van het B peloton.
Het circuit van DTS is slechts 1200 meter lang. In een koers van 40 km is 3% snelheidsverschil al voldoende om gedubbeld te worden, dat gebeurt dus regelmatig. Het kleine peloton schoot uit de startblokken om vrijwel meteen Djoen, Tim, Mart, en Jan-Maarten te verliezen. Aan de voorkant waren in ieder geval Hugo en Ruud actief om vaart te maken. Voordat zij vertrokken, had ik het peloton ook onvrijwillig verlaten aan de achterkant na ongeveer 8 ronden. Toen begon het te lijken op een veldrit: het ging niet zozeer om inhalen maar om ingehaald worden. Er stond een straffe wind tegen aan de achterkant van het circuit en in je eentje wordt het snelheidsverschil snel 10% of meer met een peloton. Al snel kwamen Hugo en Ruud voorbij, met daarachter Mart en Jan Maarten, die hun achterstand op mij goed hadden gemaakt. Hier even aangehaakt om na 4 ronden ongeveer weer ervan af te waaien om daarna opgepikt te worden door het A peloton met het restje B-rijders met de latere winnaar David, en Peter, Jo, Ivo en de achteraan rijdende Lucas. Ruud en Hugo pakten hun rondje en de snelheid van het peloton ging weer omhoog. Ik vloog er wederom uit. Later pikte ik Ivo nog op precies op het moment dat ook Peter en David uit het slome A peloton ontsnapt waren en mij inhaalde. Met ons vieren op weg naar de finish. Ik was helemaal kwijt wie in welke ronde reed, maar had het wel naar mijn zin ondanks de afwezigheid van een zonnetje en de aanwezigheid van een regelmatig striemend buitje. In mijn eentje vond ik mij een hele Piet. De finish was als van een man met een prostaatprobleem, druppelend kwam iedereen binnen. Aan het eind overheerste bij velen het gevoel van een lullige koers waarbij niet echt gereden werd. Bij de A reden er maar twee echt hard aan de voorkant, Hugo en Ruud met Jan als derde op bijna 2 ronden. Bij de B werd wel hard gereden ook door diegenen die zonder de hulp van een peloton hun weg moesten vinden. Hier waren de eerste drie, David, Peter, en Jo. Wat mij betreft toch een blijver zo een kek parkoers,
Wim van der Zande
