Verslag tweede voorjaarswedstrijd categorie A

23 april 2025: de tweede voorjaars koers.

Het was het begin van de middag. Ik had gewerkt op het trainingscentrum in München en liep naar het nabijgelegen vliegveld. Daar bedacht ik me: woensdagavond; vanavond koersen! Wat een heerlijk weer daarvoor. Zonnetje en 23 graden. Snel in de zondagochtend-fiets-appgroep een oproepje: “Wie koerst er mee vanavond?”

Eenmaal op Schiphol aangekomen bliepten een paar aanmeldingen binnen, maar vooral zorgen: regen… Een snelle blik op Buienradar maakte het niet beter. Nattigheid… niet veel, maar toch. Ik vind koersen op nat asfalt maar niks, maar besloot nog niet op te geven. Eenmaal op weg naar Spaarndam maar besluiten om wel of niet te koersen.

Samen met Ronny en Julius (die als introducé meedeed) reed ik op het gemakje richting Spaarndam. Het parcours lag er onverwacht prima bij. De koers was aan! Ronny startte bij de B groep, Julius en ik bij de A. Bij die laatste was de opkomst met een peloton van net iets meer dan 10 man mager te noemen, hetgeen zowel aan het weer als aan de vakantieperiode lag.

Startsignaal bij de A mannen! Na 3 minuten koersen zag iedereen er door wat vuil en nattigheid eruit alsof we aan een cross mee deden. De bochten werden voorzichtig genomen. Eenmaal op weg werd er prima gedraaid in het peloton. Na een minuut of 30 leek het mij wel een goed idee om eens een “proefballonnetje” op te laten: een demarrage waardoor ik solo wegreed. Het duurde bijna een ronde voordat ik teruggehaald werd. Gelukkig maar, want zo lang solo tot de meet had ik waarschijnlijk toch niet volgehouden. Ook Julius en zeker Marco deden een aantal pogingen. De koppies in het peloton toonden steeds meer gespannen en vermoeid. Zelf deed ik ook mijn best er zo nu en dan een snok aan te geven. De groep werd iets uitgedund door een lekke band van een coureur van ik de naam niet weet (sorry, ik koers nog niet zo lang en helaas ook niet zo vaak…). Later in de een na laatste ronde liep bij Marco de ketting er nog af.

Toen alweer de bel! Ik had afgelopen seizoen al gemerkt dat ik het niet moest hebben van mijn sprint kwaliteiten, dus plan B moest van stal worden gehaald. Zolang mogelijk hard door blijven trappen, zodat niemand op adem zou kunnen komen. Kort voor de bocht naar het lange rechte stuk liet ik mezelf helemaal naar de achterkant van het peloton afzakken. Eenmaal uit de bocht komend liet ik een klein gat vallen. Vanuit deze positie zette ik vol aan, waardoor ik iedereen met hoge snelheid kon verrassen. Mooi, dat lukte! Nadien nog bijna een kilometer volhouden tot over de meet. Het plan slaagde; met de sprintende meute nog een meter of 15 achter me kwam ik met de armen wijd als eerste over de meet! Ard werd tweede, kort voor Marthijn. De prijs voor de strijdlust ging naar Julius, de introducé! Maar met een eervolle vermelding voor Marco die ook zeer aanvallend reed deze avond.

Koersen: ik doe het niet vaak door onregelmatig werk. Liefst in de zon met 23 graden? Wellicht, maar het mooist is toch wel het spel: wegrijden, teruggehaald worden, gaten dichten, maximaal naar de vaantjes gaan. En als je dan af en toe met die armen breed uit als eerste over de meet mag rijden is dat toch wel een heerlijk woensdagavond gevoel.

Maarten Mastenbroek